Een sterretje kan leiden tot een barst

geplaatst in: Welkom | 0

 

sterretje vooruit

Op weg in de auto hoorde ik het radiospotje over sterreparatie van je autovoorruit. Een man vertelt hoe een sterretje in je voorruit kan leiden tot een barst waardoor de hele ruit vervangen moet worden. Dat een sterretje een barst wordt is zeker maar ja wanneer? Dat is niet te voorspellen. Wel is het te voorkomen! Je moet gewoon niet blijven doorrijden met dat sterretje is zijn advies. Onmiddellijk gingen mijn gedachten naar de sterretjes die we als mensen oplopen in de vorm van psychisch leed en welke zorg daar aan gegeven wordt. Voor onze voorruit zorgen we beter dan als het gaat om hoe we als maatschappij omgaan met psychisch leed.

De drempel is al hoog wanneer je op zoek moet gaan naar hulp als je het even niet meer op een rijtje hebt. Gevoelens van falen, schuld en schaamte weerhoudt ons er van om dit te laten zien aan de buitenwereld. Tegen beter weten in modderen we liever door en hopen we dat het misschien wel vanzelf over gaat. Nog steeds gaan we liever voor een gebroken been naar de dokter dan dat we daar in de stoel moeten zitten om te vertellen dat het niet meer gaat; dat we de grip op ons leven aan het kwijtraken zijn. We zijn toch immers niet ‘gek’? Die drempel is, vrees ik, per 1 januari alleen maar nog hoger geworden. (zie mijn blog van 08 januari 2014)
Ik kom gelukkig niet zo vaak bij de huisarts maar als ik lichamelijke klachten heb dan weet ik dat ik door hem vakkundig begeleid wordt en ik voel ook geen aarzeling om dan naar hem toe te gaan. Hoe anders wordt het als ik dreig vast te lopen? Ik zie mezelf in de kamer waar hij met zijn rug half weggedraaid, gelijk het een en ander in de computer verwerkt. Ik voel dat er na mij nog heel veel wachtenden zijn. Het is altijd al best lastig om een lichamelijke klacht zo helder mogelijk te verwoorden; hoe moet ik nu een weg vinden in de chaos die zich in mijn hoofd bevindt zodat hij mij begrijpt? Ik denk dat ik het bezoekje nog maar even uitstel.
Ik heb sterk het vermoeden dat ik daar niet de enige in zal zijn. We zullen door blijven lopen met ons sterretje. Hopend dat het niet zal uitgroeien tot een barst door heel voorzichtig door het leven te manoeuvreren; de spreekwoordelijke drempels te vermijden. Helaas werkt dat net zo averechts als doorrijden met een sterretje in je voorruit. Het kan lang goed gaan, maar opeens kan het gebeuren. Er ontstaat een barst. Als je psychische problemen hebt en je schenkt er geen aandacht aan door ze te negeren of weg te stoppen dan werken ze toch door. Je kunt onverklaarbare lichamelijke klachten krijgen of je ontwikkelt gedrag (angstig, teruggetrokken, neerslachtig) dat je steeds meer gaat beperken in je functioneren. Of ogenschijnlijk gaat alles prima en ineens gebeurt er iets waarop je veel te heftig reageert. Kortom, er ontstaat een barst waar veel meer werk bij komt kijken dan bij het repareren van een sterretje.
Dat dit nog meer geld kost, dat terzijde. Ik vind het onbegrijpelijk dat we zo bewust gaan wachten totdat het barst. Totdat een medemens barst. Dat we denken dat psychisch leed uit te dokteren is binnen het eigen sociale netwerk. Gelukkig zijn er nog mensen die tegen de stroom in met potjes hars rondgaan en die hun uiterste best doen dat we kunnen blijven doorrijden. Die aandacht en tijd hebben om het leed van de ander te zien en te erkennen. Zoek, herken en omarm ze!

Peet van Wissen
week 06 2014

 

Geef een reactie