Soms brengt het verlies zoveel teweeg dat het je overspoelt. Je spreekt dan van een verliestrauma. Je hebt er geen reactie op.
Om je hoofd boven water te houden schiet je in de overlevingsstand. Dat deel van jou dat zo’n pijn en verdriet heeft wordt achter slot en grendel gezet. Het is daardoor ook net alsof een deel van jou niet meer meedoet. Je kijkt er niet meer naar om. Het rouwproces stagneert bij het afscheid nemen. Het leven wordt ogenschijnlijk weer opgepakt zonder dat alle taken van het rouwproces zijn volbracht.
Die overlevingsstand kun je heel lang volhouden maar dit vraagt heel veel van je energie. En dan ineens lukt het niet meer. Je kunt niet meer verder. Je kampt met allerlei klachten, soms ook lichamelijk. Als er een oorzaak te vinden is dan snap je eigenlijk niet dat je daardoor zo bent vastgelopen. Je reactie is veel te heftig. Soms is er geen directe aanleiding te vinden en dit maakt je nog machtelozer.
Dit wordt ook wel gestolde rouw genoemd. Het onafgemaakte rouwproces vraagt er alsnog om om afgerond te worden. Het is tijd. Alleen door hier mee aan de slag te gaan kun je ervoor zorgen dat je weer in staat bent om de draad van het leven weer op te pakken.