Hoe je omgaat met verlies, hoe je rouwt heeft vaak te maken met hoe je bent opgevoed in het omgaan met verlies. Wat zijn de boodschappen die je van huis uit hebben meegekregen toen het gezin met verlies te maken kreeg?
- Het is nu eenmaal zo, hup het leven gaat verder en schouders eronder?
- Praat er maar niet over want dan komt het allemaal weer naar boven en dan raak je alleen maar overstuur?
- Jongens huilen niet?
- Jij bent nu de baas in huis?
- Jij zorgt wel voor je broertje of zusje?
- Ja, je kan nou eenmaal nergens van op aan?
- ……
Deze boodschappen hebben iets met je gedaan. Zeker als het verliezen betrof die haaks staan op wat je van het leven mocht verwachten. Je hebt er destijds je gedrag op aangepast om je hoofd boven water te houden. Er was geen ruimte om je gevoelens van verdriet te uiten. Je wist niet hoe het anders moest. Vaak zie je dat dat zelfde gedrag van toen ineens weer naar boven komt als je te maken krijgt met een nieuw verlies terwijl je een stuk ouder bent.
- Je trekt je het liefst terug
- Je stort je het liefst op je werk
- Je vindt het moeilijk om alleen te zijn
- Je gaat weer zorgen voor een ander
- Je gaat geen nieuwe relaties meer aan
- ..……
Het is dit gedrag dat er voor kan zorgen dat je opnieuw er niet toe komt om echt te rouwen. Het put je uiteindelijk uit en je loopt vast met alle gevolgen van dien.
Mijn begeleiding is erop gericht om dit soort patronen zichtbaar te maken en je te laten zien dat je, nu je ouder bent, meer in huis hebt om met dit verlies om te gaan. Het rouwproces dat je als kind niet aankon kan nu wel worden aangegaan. Hierdoor blijkt dat je het recente verlies ook beter kunt dragen nu het oude verlies opgenomen is in je levensgeschiedenis.